- مشخصات كتاب
- [مقدمه مترجم]
- باب 1- در بيان وجه آنكه اين كتاب را معانى الاخبار ناميدم
- * باب 2- معنى اسم
- باب 3- معنى «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
- * باب 4- در معناى «بسم اللَّه»
- * باب 5- معنى «اللَّه»
- * باب 6- معنى واحد
- * باب 7- معنى الصّمد
- * باب 8- معنى اين فرموده ائمّه «ع» كه: خدا شىء است
- * باب 9- معنى سبحان اللَّه
- * باب 10- معنى توحيد و عدل
- باب 11- معنى اللَّهِ أَكْبَرُ
- باب 12- معناى اوّل و آخر
- باب 13- تفسير كلماتى كه در قرآن مجيد و روايات راجع به يگانگى خداوند آمده است
- باب 14- معنى شادمانى و خشم خدا
- باب 15- معنى هدى، ضلال، توفيق، خذلان
- باب 16- معنى لا حول و لا قوّة الّا باللَّه
- باب 17- حروف مقطّعهاى كه در آغاز بعضى از سورههاى قرآن آمده است
- باب 18- معنى استوار بر عرش
- باب 19- معنى عرش و كرسى
- باب 20- معنى لوح و قلم
- باب 21- معنى ميزانهائى كه كردار بندگان به آنها سنجيده مىگردد
- باب 22- معنى صراط
- باب 23- معنى كلمات اذان و اقامه
- باب 24- معنى حروف الفبا
- باب 25- معنى واژههاى ابجد
- باب 26- معنى نامهاى پيغمبران و سايرين
- باب 27- نامهاى پيغمبر اكرم و دودمان گراميش صلوات اللَّه عليهم
- باب 28- نامهاى محمّد، على، فاطمه، حسن، حسين و ساير امامان عليهم السلام
- باب 29- معناى فرموده پيغمبر «ص» «من كنت مولاه فعلى مولاه»
- * باب 30- معنى فرموده پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله به علىّ كه منزلت تو نسبت بمن** منزلت هارون است به موسى
- [باب 31] معنى قول رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله به علىّ و حسن و حسين عليهما السلام كه شما مستضعفين بعد از من هستيد
- باب 32- معنى الفاظى كه در باره صفات جسمى رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله وارد شده است
- باب 33- معناى ثقلين و عترت
- باب 34- معنى آل، اهل، عترت، امّت
- باب 35- معناى امام مبين
- باب 36 معنى فرمايش پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله در شأن حضرت علىّ عليه السلام: او آقاى عرب است
- باب 37- معنى پيوند نور به نور
- باب 38- معنى ظالم بخود، و مقتصد، و سابق
- باب 39 و 40 معناى روايتى كه گويد: فاطمه عفت ورزيد و خدا آتش را بر ذرّيّهاش حرام كرد
- باب 41 معنى حديثى كه گويد: فاطمه عليها السلام برترين بانوان جهان است
- باب 42 معنى امانتهايى كه خداوند بندگانش را به اداء آنها مأمور ساخته است
- باب 43 معنى امانتى كه بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه گشت و آن را حمل نكردند و ترسيدند ولى بشر آن را پذيرفت
- باب 44- معنى چاه معطّله و كاخ مشيد
- باب 45- معنى طوبى
- باب 46- پنهان ساختن خداوند چهار چيز را در چهار چيز
- باب 47 معناى: ستونى را پيغمبر در شب معراج ديد؛ كه انتهايش از نقره سپيد و ميانهاش از ياقوت و زبرجد، و قسمت بالاى آن از طلاى سرخ بود
- باب 48- معناى نبوّت
- باب 49- معناى شمس و قمر و زهره و فرقدين
- باب 50- معنى صلوات بر پيغمبر
- باب 51- معنى وسيله
- باب 52- سه چيز محترم
- باب 53- معنى عاقّ ابوين، و فرار از مولى و گم شدن گوسفند از چوپان
- باب 54 فرموده پيغمبر «ص» من جوانمرد، پسر جوانمرد و برادر جوانمردم
- باب 55- معنى فتوّت و مروّت
- باب 56- معنى «ابو تراب»
- باب 57- معناى فرمايش امير المؤمنين كه من زيد بن عبد مناف هستم
- باب 58- معنى آل ياسين
- باب 59- معنى حديثى كه از پيغمبر «ص» رسيده: با روزها ستيز مكنيد كه آنها به دشمنى شما برخيزند
- باب 60- معنى درختى كه آدم و حوا از آن خوردند
- باب 61 كلماتى كه آدم از خداى خود فرا گرفت و بر اثر آن توبه آدم را پذيرفت
- باب 62- معنى كلمه تقوى
- باب 63- معنى كلماتى كه خداوند حضرت ابراهيم را به آن آزمود و او به خوبى از عهدهاش برآمد
- باب 64- معنى كلمه باقى مانده در دودمان ابراهيم «ع»
- باب 65- معنى عصمت امام
- باب 66- معنى منع كردن خدا آتش را بر پدر و مادر و سرپرست پيغمبر «ص»
- باب 67- معنى كلماتى كه در آن تمامى نيكى را براى حضرت آدم گرد آورد
- باب 68- معنى كفرى كه به سر حدّ شرك نمىرسد
- باب 69- معنى رجس
- باب 70- معنى ابليس
- باب 71- معنى سورمه، و معجون، و انفيّه ابليس
- باب 72- معنى رجيم
- باب 73- معنى گنجينه حديث
- باب 74- معنى مخبيات
- باب 75- بهترين استغفار
- باب 76- معنى فرمايش امام صادق «ع» كه از منّانين نباشيد
- باب 77- معنى پاداش دادن و سپاسگزارى
- باب 78- دانشى كه دانستن و ندانستن آن سود و زيانى ندارد
- باب 79- معنى منافق
- باب 80- گله در بيمارى
- باب 81- معنى باد منسيه و باد مسخيه
- باب 82- معنى قول امام صادق «ع» كه، مردم بر دو گونهاند: يكى راحتى بخش ديگران مىباشد، و ديگرى خود آسوده است
- باب 83- معنى سرّ و اخفى
- باب 84- معنى استعراب نبطى و استنباط عربى
- باب 85- معنى روايتى كه فرمود: براى زنان همشأن و هم مقامى نيست، چه براى شايستگان آنان و چه براى مفسدان ايشان
- باب 86- معنى مشورت با خدا
- باب 87- معنى حرج
- باب 88- معنى درستترين و بهترين نامها
- باب 89- معنى غيب و شهادت
- باب 90- معنى خائنة الأعين
- باب 91- معنى قنطار
- باب 92- معنى بحيره و سائبه و وصيله، و حام
- باب 93- معنى عتلّ و زنيم
- باب 94- معنى شرب هيم
- باب 95- معنى اصغرين و اكبرين و هيئتين
- باب 96- معنى گرامى داشت نعمت
- باب 97- معنى سياء
- باب 98- معنى قليل
- باب 99- معنى ديگرى براى قليل
- باب 100 معنى خبرى كه گويد: بدشگونى در سه چيز است: زن، مركب، خانه
- باب 101- معنى فرمايش پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله: هر كسى دو دينار از خود بجا مىگذارد آن دو داغى مىشود ميان چشمانش
- باب 102- معنى زكات ظاهر و باطن
- باب 103- معنى فرمايش پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله در مورد مردى كه پس از مرگ خود دو دينار باقى گذاشته بود فرمود: بسيار بجا گذاشته است
- باب 104- معنى عفو زكات بوسيله پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله جز در نه چيز
- باب 105- معنى جماعت، فرقة، سنّت، و بدعت
- باب 106 معنى گفته پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله به شخصى كه: تو و مالت هر دو براى پدرت هستى
- باب 107- معنى منقلين
- باب 108- معنى قول پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله: كه زنان نبايد از ميانه راه بروند
- باب 109- معنى يَوْمَ التَّلاقِ، يَوْمَ التَّنادِ، يَوْمُ التَّغابُنِ و يَوْمَ الْحَسْرَةِ
- باب 110 معنى قول پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله: مثل اصحاب من در ميان شما همانند اختران است
- باب 111- معنى قول پيغمبر «ص» كه فرمود: اختلاف امّت من رحمت است
- باب 112- معنى دروغ شاخدار
- باب 113- معنى فرموده خداوند: «إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ»
- باب 114- معنى معادن و اشراف و اهل بيوتات و مولد طيّب
- باب 115 معنى فرمايش پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله كه: از گفتههاى بنى اسرائيل بگو و اشكالى ندارد
- باب 116- معنى روايتى كه «فقيه نماز را اعاده نمىكند»
- باب 117- معنى سميط و سعيدة و انثى و ذكر
- باب 118- معنى جهاد اكبر
- باب 119- معنى نخستين نعمتها و آغازگر آنها
- باب 120- معنى «اولى الاربه»
- باب 121- معنى اربعاء و نطاف
- باب 122- معنى «خبء» كه خدا به چيزى بهتر از آن پرستيده نشده
- باب 123- معنى سلام نمودن مرد بر خودش
- باب 124- معنى استيناس
- باب 125- معنى فرمايش حضرت امير عليه السّلام «لا يأبى الكرامة الّا حمار»
- باب 126- معنى طينة خبال
- باب 127- معنى عقدين
- باب 128- معنى دعابة
- باب 129- معنى قول أبو ذر كه سه چيز است كه مردم از آن متنفّرند و من آن را دوست دارم
- باب 130- معنى فرمايش امام صادق عليه السّلام كه دروغ روزه را باطل مىكند
- باب 131- معنى همسايه و حدّ و مرز آن
- باب 132- معنى اين روايت: هر كس ما را دوست بدارد در معرض رسوايى و بدنامى نخواهد بود و او بنده مخلص خداوند است
- باب 133- معنى اكراه و اجبار
- باب 134- معنى نومة
- باب 135- معنى سبيل اللَّه
- باب 136- رمى به «صلعا»
- باب 137- معنى صليعاء و قريعاء
- باب 138- معنى دنباله روى مردان
- باب 139- معنى «وصمة، و بادرة»
- باب 140- معنى حجّ
- باب 141- معنى قول امام صادق عليه السّلام كه خداوند خواسته و اراده كرده است، ولى نمىخواهد و نمىپسندد
- باب 142- معنى اغلب و مغلوب
- باب 143- معنى فرموده پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله به علىّ عليه السّلام در مورد اعرابى كه نزد او آمده بود: يا علىّ برخيز و زبانش را قطع كن
- باب 144- معنى «موتور اهله و ماله»
- باب 145- معنى محدّث
- باب 146- معنى سوء
- باب 147- معنى فرمايش پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله: در باره مار، كه اگر كسى آن را رها كند در حالى كه از پى آمد آن بترسد، از من نيست.
- باب 148- معنى: «سامّه و هامّه و عامّه و لامّة»
- باب 149- معنى رم
- باب 150- معنى توبه نصوح
- باب 151- معنى حسنه دنيا، و حسنه آخرت
- باب 152- معنى وام دنيا و آخرت
- باب 153- معنى قول نمازگزار در تشهدّش كه گويد: هر چه پاك و پاكيزه است اختصاص به خدا دارد و هر چه آلوده است ناشى از غير اوست
- باب 154- معنى سلام در نماز
- باب 155- معنى دار السّلام
- باب 156- معنى هفت سخنى كه به خاطر آموختن آن دانشمندى هفتصد سال به دنبال حكيمى رفت
- باب 157- معنى أشراف امّت
- باب 158- معنى فرموده پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله: هنوز آسمان نيلگون بر كسى سايه نيفكنده است و بر زمين غبار آلود كسى گام ننهاده است كه راستگوتر از أبو ذر باشد
- باب 159- معنى فرمايش امام صادق عليه السّلام كه: رياستطلب تباه گردد
- باب 160- معنى قولى كه: هر كس دانشى فرا گيرد تا با آن با نادانان بحث و جدل كند يا به دانشمندان فخر بفروشد يا به اين دليل كه مردم به او روى آورند، جايش در آتش دوزخ خواهد بود
- باب 161- معنى روزى خوردن از علم
- باب 162- معنى روايتى كه فرموده: هر كس صورتگرى كند، يا سگ نگهدارد از اسلام بيرون رفته است
- باب 163- معنى روايتى از امام باقر عليه السّلام كه فرمود: هر گاه شناخت پيدا كردى هر كار مىخواهى بكن
- باب 164- معنى گفته شخصى به شخص ديگر «جزاك اللَّه خيراً»
- باب 165- معنى فرمايش امير المؤمنين عليّ عليه السّلام به مردى كه عرض كرد؛ من تو را دوست دارم و ايشان فرمود: جامه گشادى براى فقر مهيّا ساختهاى
- باب 166- معنى فرموده امام صادق عليه السّلام كه: مردى از منزل خود بيرون مىرود و بر مىگردد و ذكر خدا را نمىگويد، مع ذلك پروردگار نامه عمل او را پر از حسنات مىكند
- باب 167- معنى دو انگيزه پاداش و كيفر
- باب 168- معنى خبرى كه وارد شده است: نيكبختى مرد، كم بودن موى اطراف صورت اوست
- باب 169- معنى روشى از پروردگار عزّ و جلّ، و شيوهاى از پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله و سنّتى از ولى «ع»
- باب 170- معنى غيبت و بهتان
- باب 171- معنى دوروئى و دو زبانى
- باب 172- معنى نسبت اسلام
- باب 173- معنى اسلام و ايمان
- باب 174- معنى «صبغة اللَّه»
- باب 175- معنى خويهاى بزرگ
- باب 176- معنى فرمايش امامان عليهم السّلام كه: حديث ما دشوار و طاقت فرسا است
- باب 177- معنى شهر بارودار
- باب 178- معنى فرمايش امام باقر «ع» كه: هيچ يك از شما به حقيقت ايمان نمىرسد تا اينكه مرگ در نظرش محبوبتر از زندگانى، و تنگدستى بهتر از بىنيازى و بيمارى برتر از تندرستى باشد
- باب 179- معنى قرآن و فرقان
- باب 180- معنى حديثى كه از امام باقر عليه السّلام روايت شده و فرموده است شخص بعض قرآن را به بعض ديگر نمىزند مگر آنكه كافر گشته باشد
- باب 181- معنى فرود آينده كوچكننده
- باب 182- معنى فرمايش پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله كه: آيا كسى از شما نمىتواند هر شب يك سوم قرآن را بخواند
- باب 183- خويهائى كه مايه شرف و بزرگوارى انسان مىشوند
- باب 184- بسيار ياد خدا كردن
- فهرست
متن و ترجمه معاني الاخبار جلد1
مشخصات كتاب
سرشناسه : ابن بابويه، محمد بن علي، 311-381ق.
عنوان قراردادي : معاني الاخبار .فارسي
عنوان و نام پديدآور : متن و ترجمه معاني الاخبار / تاليف شيخ صدوق (ابن بابويه) ابي جعفر محمدبن علي بن الحسين قمي ؛ مترجم عبدالعلي محمدي شاهرودي.
مشخصات نشر : تهران: دارالكتب الاسلاميه، -1377
مشخصات ظاهري : 2 ج.
شابك : دوره: 964-440-064-X ؛ 120000 ريال (دوره، چاپ چهارم) ؛ 30000 ريال: ج. 1: 964-440-062-3 ؛ 15000 ريال (ج. 1، چاپ دوم) ؛ 60000 ريال (ج.1، چاپ چهارم) ؛ ج. 2: 964-440-063-1
يادداشت : فارسي-عربي.
يادداشت : ج.1 (چاپ اول: 1372)..
يادداشت : ج. 1 (چاپ دوم: 1377).
يادداشت : ج. 1 و 2 (چاپ سوم: 1385).
يادداشت : ج. 1و2 (چاپ چهارم: 1389).
موضوع : احاديث شيعه -- قرن 4ق.
شناسه افزوده : محمدي شاهرودي، عبدالعلي، 1321 - ، مترجم
رده بندي كنگره : BP129/الف 2م 6041 1377
رده بندي ديويي : 297/212
شماره كتابشناسي ملي : م 77-18582
[مقدمه مترجم]
اشاره
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
زمان، زمان جاهليّت بود و ظلمت، ابرهاى تيره و قيرگون اوهام و خرافات، روزنه اميد و سعادت بشرى را تيره و تار ساخته بود. در چنين شرائطى كسى راه را از بيراهه تشخيص نمى داد، و هر روزى كه خورشيد طلوع و غروب مى كرد انسانها خويشتن را در كوره راه جديدى مى ديدند و بيشتر به وادى تباهى كشانيده مى شدند.
اهريمنانى كه براى تاراج گوهر عزّت و شرف انسانيت در كمين بودند، با استفاده از فرصت بدست آمده بر كاروان بشريّت شبيخون زدند؛ آنان را در بند خيالات نيش غولى شيطانى خويش به زنجير كشيده، و در حصار هوى و هوس زندانى نمودند. و همچنان كه بر اين موفّقيّت خود افتخار كرده و عربده هاى مستانه سر مى دادند ناگاه اشعّه فروزان خورشيد نبوّت از افق سينه رسول